Het ochtendblok van de vorming voor de jonge priesters hebben we ingevuld met een sessie van de synode “Voor een synodale kerk”, welke nu in diverse gremia op diocesaan niveau gehouden worden. We hebben hierbij vooral uitgewisseld over de centrale kernvraag: Welke ervaring in jouw lokale kerk of een andere plek komt naar voren als je nadenkt over ‘samen onderweg zijn. Het was heel boeiend om hier zo met deze jonge priesters die in verschillende parochies in ons bisdom actief zijn over uit te wisselen.

De Willibrordlezing, waarbij dan ook de seminaristen en enkele anderen bij aanwezig zijn, werd verzorgd door Victor Ravensloot. Dhr. Ravensloot is al sinds het begin van het seminarie, nu bijna vijfentwintig jaar geleden, bij ons actief als docent filosofie en heeft zo, samen met wijlen pater Elders, vorm gegeven aan een degelijk thomistische filosofische vorming van onze seminaristen.

Met verve en enthousiasme, zoals we van hem gebruikelijk zijn, verzorgde hij de lezing over ‘Fideïsme in de filosofie en de theologie’. Na historisch aangetoond te hebben dat fideïsme van alle tijden is maar vooral sinds de 19^de eeuw een sterke opgang heeft gemaakt (via o.a. Auguste Sabatier), legde hij de interne contradicties bloot van de zienswijze dat enkel subjectieve (religieuze) ervaring de grondslag is voor onze wijzen van denken en geloven. Tevens benadrukte hij in de discussie achteraf het belang van het gebruik van de rede indien de evangelisatie de gehele mens (hart en verstand) wil aanspreken. Beiden, hart en verstand, staan immers niet in tegenspraak maar het verstand verheldert het hart en het hart verwarmt het verstand.

Het was heel mooi om zovele van zijn oud-studenten en nu priesters terug te zien en om na de lezing God in de Heilige Mis te danken voor zijn engagement. Zoals gebruikelijk werd de dag afgesloten met een gezellige warm buffet.