De lezing in de (voor-)avond werd deze keer verzorgd door de heer Frans van Ittersum. Hij is secretaris generaal van de FEAMC (zie: feamc.eu/executive-committee). Tevens is hij als arts werkzaam in het UMC in Amsterdam. Vanuit deze hoedanigheden kent hij ook de laatste ontwikkelingen die spelen op het vlak van de medische ethiek (zie: medische-ethiek.nl). Hij vertelde ons hierover in een hele boeiende lezing. Zo hoorde wij van hem onder andere dat er steeds vaker ingrepen bij gezonde mensen plaats vinden, met als doel om hen te ‘verbeteren’. Hierbij kun je denken aan een borstvergroting, maar ook aan het plaatsen van een implantaat in de hersenen om beter te kunnen communiceren. Met dit laatste wordt reeds geëxperimenteerd door sommige legers, aangezien het heel nuttig kan zijn in oorlog-situaties. Er worden natuurlijk ook verbeteringen gedaan bij mensen die niet gezond zijn, wat een beduidend hogere kwaliteit van leven kan opleveren. Denk maar aan het plaatsen van een prothese bij iemand die geen been heeft. Maar tegenwoorden kan men zelf via een apparaat in de hersenen verlamde spieren weer laten bewegen. Dat zijn natuurlijk waardevolle uitvindingen. Anderzijds zijn er ook veel sporters die hun prestaties op kunstmatige wijze willen verhogen, bijvoorbeeld via ‘bloeddoping’. Alles bij elkaar is het duidelijk dat het aandachtsgebied van de medische ethiek volop in ontwikkeling is. Vanuit de katholieke visie is het belangrijk om te bepalen hoe ver je wilt gaan. De heer Van Ittersum kan binnen de ethische commissie in het UMC gelukkig de katholieke stem laten klinken. Het algemene uitgangspunt hierbij vanuit de katholieke visie is dat we het lichaam niet mogen ‘instrumentaliseren’. Immers, wij hebben ons lichaam van onze Schepper ontvangen. Een arts mag uiteraard meewerken aan de genezing van het lichaam, maar het creëren van een ‘supermens’ gaat duidelijk te ver.
Na deze zeer interessante lezing, ging de Willibrord-avond over in het tweede deel: de H. Mis. De hoofdcelebrant was Mgr. Hendriks en er waren circa 15 concelebranten, waaronder uiteraard rector de Wit van het Willibord-seminarie en de rectoren Georges en Tercero van het seminarie Redemptoris Mater uit Nieuwe Niedorp. De beide seminaries werken immers nauw samen en volgen hetzelfde lesprogramma. Tijdens deze mooie H. Mis hadden we de vreugde dat er twee aanstellingen tot acoliet waren. Namelijk van seminarist Francis Ashamole en van Vincent Borgonjen, die op weg is naar het permanent diaconaat. Door het symbolisch overhandigen van de ciborie met de hosties door de bisschop aan Francis en Vincent – het klaarmaken van het altaar en uitdelen van de H. communie maken ook deel uit van de taken die een acoliet mag doen – werd dit ritueel plechtig besloten.
Als laatste onderdeel is er dan na de H. Mis altijd een gezamenlijke maaltijd. Deze maaltijd, die altijd goed verzorgd is, biedt iedereen de kans om in een prettige en informele sfeer na te praten en ervaringen uit te wisselen. Rond half 9 kwam aan deze mooie avond een einde. We kijken al weer uit naar de volgende Willibrorddag- en avond!
