Een aflaat is een kwijtschelding van tijdelijke straffen voor zonden die al vergeven zijn, bedoeld om de negatieve gevolgen van zonde, zoals gehechtheid eraan, te overwinnen. Dit kan tijdens het leven gebeuren via de kerk, die de verdiensten van Christus en de heiligen toepast, of na de dood in het vagevuur. Een aflaat kan volledig of gedeeltelijk zijn en kan ook worden aangeboden voor overledenen, zodat zij direct naar de hemel gaan.

Voorwaarden voor een aflaat zijn: een specifiek ‘werk’ (zoals een pelgrimstocht in het Jubeljaar), sacramentele biecht, eucharistische Communie en gebed voor de intentie van de paus. Een volle aflaat vereist daarnaast een juiste gesteltenis: liefde voor God, afkeer van zonde, vertrouwen in Christus’ verdiensten en geloof in de gemeenschap der heiligen. Dit betekent een verlangen om Gods wil volledig te doen.

In het Jubeljaar 2025 biedt paus Franciscus negen extra mogelijkheden voor een volle aflaat, zoals pelgrimstochten, eucharistische aanbidding, daden van barmhartigheid, vrijwilligerswerk en boete-initiatieven. Normaal is één volle aflaat per dag mogelijk, maar in dit Jubeljaar kan bij één werk een tweede worden verkregen voor zielen in het vagevuur. Een aflaat is geen technisch verdiende beloning, maar een genadegift die het geestelijk leven versterkt, mits de voorwaarden en intentie kloppen.

Kijk op www.kn.nl of digitaal.kn.nl voor het hele artikel.