Tag: retraite

Op 5 september vertrokken we met zijn negenen vanuit Heiloo naar de St. Willibrordsabdij te Doetinchem voor onze jaarlijkse seminarieretraite. Het is een vreugde dat we een nieuwe seminarist in ons midden hadden: Christian van de Filipijnen. Daarnaast was een potentiële nieuwe seminarist met ons mee: Anthony. Laten we hopen en bidden dat hij zich dit jaar bij ons zal voegen.

De St. Willibrordsabdij is de jongste Benedictijnerabdij van Nederland en ontvangt groepen in hun Abdijhoeve Betlehem. Wij zaten in de (voormalige) Hooischuur die prachtig verbouwd is. Elke dag kregen we prachtig weer waardoor we tijdens het heen en weer lopen naar de abdij konden genieten van idyllische zonsopgangen. Heel fijn ook was dat we voor de dagelijkse gebeden konden aansluiten bij het mooi gezongen koorgebed: een ware rijkdom van de abdij. Bij dit alles werden we verzorgd door een zeer vriendelijk leken-lid van de abdij, Ben, waardoor we volledig in de meditatieve stilte konden vertoeven.

Onze retraiteleider pater Johan te Velde o.s.b. heeft ons getrakteerd op een negental inleidingen over de naam van God. We spreken vaak over en bidden vaak in de naam van God (“in de naam van…”), maar staan minder vaak stil bij wat deze naam betekent. Pater te Velde gaf aan hoe God zichzelf in (Ex 3, 14-15) voorstelt aan Israël door zijn naam te openbaren. Dit is iets heel bijzonders, want pas zodra iemand zich met zijn naam voorstelt kan er sprake zijn van een echte kennismaking. In Jezus is God zelfs nog een stap verder gegaan: nu geeft Hij niet alleen zijn naam, maar Hij geeft zichzelf helemaal door mens te worden en aanwezig te zijn in de eucharistie. Als je hierbij stil staat, dan is de intimiteit waartoe Jezus ons uitnodigt bijna adembenemend, omdat God zo dicht en persoonlijk bij ons wil zijn.

Na afloop van de retraite zijn we richting Nijmegen gegaan. Seminaristen Richard en Jeroen hadden een programma opgesteld om drie zinvolle dagen te besteden. Allereerst hebben we de Tituswandeling van het Titus Brandsma Memorial gelopen. Hierbij hoorden we dat de heilige Titus zijn getijdengebeden vaak in de trein bad omdat hij veel moest reizen: een mooie invulling van een treinreis! De volgende dag zijn we rondgeleid in Kevelaer waarbij we hoorden over de oorsprong van deze bijzondere plek en de betekenis die het tot op de dag van vandaag heeft. Terug uit Kevelaer zijn we nog op bezoek gegaan bij pastoor en RK-studentenpastor Jos Geelen c.r.l. Hij getuigde van zijn (indrukwekkende) levensloop als religieus en priester, en gaf ons allerlei tips voor het priester-zijn. Tenslotte hebben we het Vrijheidsmuseum bezocht om ons verder te verdiepen in het oorlogsverleden.

Al met al hebben we een uitstekende aftrap van het nieuwe studiejaar gehad. We vertrouwen voor dit jaar onszelf en al onze vrienden toe aan Jezus onze geliefde Heer, en we danken Hem en u voor al het goede wat we nu al hebben ontvangen.

De retraiteleider was een bekende van het heiligdom van O.L.V. ter Nood in Heiloo, namelijk pastor Anton Overmars. Hij gaf ons meerdere roepingsverhalen van het Oude en Nieuwe Testament in overweging, waarbij hij ons steeds een passend lied liet horen. Op deze manier konden wij goed nadenken over onze eigen roeping, in het bijzonder over onze roeping tot het priesterschap die we als seminaristen allemaal op verschillende manieren hebben gekregen.

Na gesterkt te zijn door de inleidingen, de stilte, de rust en het gebed tijdens de retraite trokken wij er enkele dagen later opnieuw op uit met het mooie busje van het heiligdom O.L.V. ter Nood. De reis ging nu naar Sittard, waar we 3 dagen te gast waren bij de Zusters Karmelietessen van het bezinningshuis Regina Carmeli.

Van daaruit hebben we enkele hele mooie bedevaartplaatsen in Limburg bezocht. We begonnen bij Sint Gerlach. Hij leefde in de 12e eeuw als kluizenaar in een holle boom. Ter nagedachtenis aan hem is nu rondom zijn graf een prachtige kerk gebouwd, waarin op de muren zijn levensverhaal via schilderijen wordt uitgebeeld.

De volgende dag gingen we naar Mamelis, een benedictijner klooster, wat is gebouwd volgens het ontwerp van de beroemde monnik Dom van der Laan. We vierden samen met hen de H. Mis, waarna broeder Martin ons een rondleiding gaf. Deze leidde onder andere naar een crypte, waar een groot aantal relieken van verschillende heiligen worden bewaard, die op de naamdag van de betreffende heilige op het altaar worden gezet.

Omdat Mamelis vlakbij het drielandenpunt in Vaals ligt, brachten we dat bekende punt ook een bezoek, wat we combineerden met een wandeling door de prachtige omgeving daar. Op de terugweg richting Sittard gingen we nog even langs de basiliek van Meersen, waar in de 13e eeuw een wonder heeft plaatsgevonden: de priester was vergeten water en wijn in de kelk te doen, maar toen hij de hostie – het lichaam van Christus – brak, kwam er spontaan bloed uit, wat werd opgevangen in de kelk! Op deze bijzondere plaats hebben we die middag de vespers gebeden.

Op onze derde en laatste dag bezochten we nog een aantal mooie kerken in Sittard en Roermond. In Sittard blijkt er een kerk te zijn, waar ongeveer 80 jaar geleden een ontsnapte circusleeuw tijdens de H. Mis binnen kwam wandelen. Gelukkig bleef iedereen ongedeerd! In Roermond bezochten we de Caroluskapel, waar de beenderen van de Martelaren van Roermond bewaard worden. Zij werden in 1572 op brute wijze door de geuzen om het leven gebracht.

Tot slot hebben we ook de Munsterkerk en de Christoffelkathedraal nog even bekeken. In de Munsterkerk was deken Alexander de Graaf Woutering zo aardig om ons nog mee te nemen naar enkele bijzonder plaatsen, waar je als gewone bezoeker niet kunt komen, zoals de bovenring van de kerk en de naastgelegen pastorie.

Nadat we op de terugweg naar Heiloo nog een heerlijke pannenkoek hadden gegeten, kwamen we woensdagavond weer veilig thuis op het seminarie.

Maar liefst negen seminaristen van het Willibrordseminarie te Heiloo bereiden zich voor op weer een nieuw studiejaar.

Retraiteleider zal deze keer pastoor Anton Overmars zijn en ook rector Jeroen de Wit gaat mee.

Graag vragen we om gebed voor een goede retraite en goed begin van het studiejaar.

We mochten de hele week meedoen met de getijdengebeden van de zusters in hun kapel. Zij zingen hun gebeden deels in het Latijn en deels in het Nederlands in Gregoriaanse stijl. Voor de retraite was er ook een Vlaamse pater, Dom Philippe genaamd, voormalig abt van de abdij van Chevetogne in België, die de inleidingen op het gebed verzorgde. Het hoofdthema van de retraite was het gebed wat Jezus ons zelf geleerd heeft: het Onze Vader. Dom Philippe liet ons zien dat Jezus met dit gebed in feite aansluit bij eerdere gebeden en uitspraken uit het Oude Testament. Hij legde uit dat de bede ‘geef ons heden ons dagelijks brood’ eigenlijk een bede om vrede is. Immers, wanneer mensen geen eten hebben, zijn ze geneigd strijd met elkaar te voeren. En met brood wordt niet alleen ‘brood’ bedoeld, maar in feite alles wat we voor ons dagelijks leven nodig hebben.

God weet wat we nodig hebben en zorgt voor ons, daar mogen we op vertrouwen. Tegelijkertijd hebben we zelf ook de christelijk plicht om te zorgen voor onze naaste mens, dichtbij en ver weg, voor wie het dagelijks brood niet vanzelfsprekend is. We mogen dan delen vanuit onze overvloed. Pater Philippe stond ook lang stil bij de bede ‘uw rijk kome’. We kijken als christenen verlangend uit naar de tijd dat we in Gods rijk mogen komen. Maar daar waar mensen een houding van naastenliefde naar elkaar aannemen, wordt er nu al iets van het koninkrijk van God zichtbaar op aarde! De retraite heeft ons alles bij elkaar veel inspiratie gegeven om het nieuwe studiejaar met frisse moed te beginnen!

De week na de retraite hebben we nog een kleine bedevaart gemaakt naar het oosten van het land. We logeerden in retraitehuis ‘Klein Sion’ in Leuvenheim. Het huis wordt gerund door vrijwilligers en is voorzien van slaapkamers, verschillende zalen, een kapel en een ondergrondse crypte voor gebed of meditatie. Rondom het huis ligt vijf hectare landgoed voorzien van wandelpaadjes. Dus het was hier goed toeven voor drie dagen!

Vanuit Klein Sion hebben we verschillende bijzondere plaatsen in de omgeving bezocht. Op dinsdag zijn we in de ochtend wezen wandelen op de Posbank. Een prachtig stuk natuur op de rand van de Veluwe tussen Dieren en Arnhem in. Het was heel mooi dat de heide nog net bloeiend was. In de middag zijn we naar Deventer geweest waar kapelaan Gauthier de Bekker ons heeft rondgeleid in de H. Lebuiniskerk. In deze kerk is ook een schrijn aanwezig met de relieken van deze heilige geloofsverkondiger uit de 8ste eeuw, samen met relieken van nog drie andere heiligen. Het was boeiend om over hem te horen, er wat te bidden, en ook veel te horen over hoe deze jonge kapelaan, samen met de andere leden van het pastorale team, en waarschijnlijk vele anderen, actief zijn om de nieuwe evangelisatie in hun regio op te pakken. Kapelaan Gauthier was voor de rector bekend, aangezien Gauthier als Utrechts priesterstudent ook nog enige jaren op de Tiltenberg heeft gestudeerd.

Op woensdagochtend gingen we eerst naar Olburgen, waar het graf van Dora Visser ligt. Deze eenvoudige vrouw die leefde in de 19e eeuw, droeg 33 jaar lang de wondtekenen van Christus op haar lichaam. Ze leefde zeer vroom en ze was voor velen een voorbeeld van een christelijk deugdzaam leven. Dankzij haar gebed en op haar voorspraak zijn diverse wonderlijke genezingen gebeurd. Het proces van haar zaligverklaring loopt nu in Rome. Dit alles werd ons toegelicht door een vriendelijke koster, die ons ook de mooie Willibrorduskerk van Olburgen liet zien. Na een korte bezoek aan de mooie Hanzestad Doesburg, gingen we in de middag vervolgens nog naar Maria van Renkum. Het beeld van Maria met Jezus staande op haar schoot dateert uit de 14e eeuw en is verbonden met een geschiedenis van vele bedevaarten en wonderlijke gebeurtenissen. Veel mensen komen hier bidden bij Maria en vinden er innerlijke rust en de diepe vreugde die van God komt.

Op donderdagochtend vertrokken we na de H. mis weer terug naar ons vertrouwde Heiloo waar we aanstaande dinsdag dan echt met het collegejaar zullen gaan beginnen. We hebben zo een mooie start van het nieuwe studiejaar gehad.

Geestelijke Oefeningen zijn dagen van retraite waarin je, begeleid door een priester, momenten hebt van gebed en stilte om zo belangrijke levenskeuzes aan de Heer voor te leggen. Dit gaat dan op de wijze van de Heilige Ignatius de Loyola, de stichter van de Jezuïetenorde. Dit is in de katholieke kerk een zeer beproefde methode die al vele eeuwen gebruikt wordt.

Mocht je bezig zijn met belangrijke levenskeuzes, roept Onze Lieve Heer je misschien om Priester te worden, geef je op voor deze dagen. De Heer zal je vast helpen om meer duidelijkheid te krijgen.

Meer informatie en aanmelden