Op 5 september vertrokken we met zijn negenen vanuit Heiloo naar de St. Willibrordsabdij te Doetinchem voor onze jaarlijkse seminarieretraite. Het is een vreugde dat we een nieuwe seminarist in ons midden hadden: Christian van de Filipijnen. Daarnaast was een potentiële nieuwe seminarist met ons mee: Anthony. Laten we hopen en bidden dat hij zich dit jaar bij ons zal voegen.
De St. Willibrordsabdij is de jongste Benedictijnerabdij van Nederland en ontvangt groepen in hun Abdijhoeve Betlehem. Wij zaten in de (voormalige) Hooischuur die prachtig verbouwd is. Elke dag kregen we prachtig weer waardoor we tijdens het heen en weer lopen naar de abdij konden genieten van idyllische zonsopgangen. Heel fijn ook was dat we voor de dagelijkse gebeden konden aansluiten bij het mooi gezongen koorgebed: een ware rijkdom van de abdij. Bij dit alles werden we verzorgd door een zeer vriendelijk leken-lid van de abdij, Ben, waardoor we volledig in de meditatieve stilte konden vertoeven.
Onze retraiteleider pater Johan te Velde o.s.b. heeft ons getrakteerd op een negental inleidingen over de naam van God. We spreken vaak over en bidden vaak in de naam van God (“in de naam van…”), maar staan minder vaak stil bij wat deze naam betekent. Pater te Velde gaf aan hoe God zichzelf in (Ex 3, 14-15) voorstelt aan Israël door zijn naam te openbaren. Dit is iets heel bijzonders, want pas zodra iemand zich met zijn naam voorstelt kan er sprake zijn van een echte kennismaking. In Jezus is God zelfs nog een stap verder gegaan: nu geeft Hij niet alleen zijn naam, maar Hij geeft zichzelf helemaal door mens te worden en aanwezig te zijn in de eucharistie. Als je hierbij stil staat, dan is de intimiteit waartoe Jezus ons uitnodigt bijna adembenemend, omdat God zo dicht en persoonlijk bij ons wil zijn.
Na afloop van de retraite zijn we richting Nijmegen gegaan. Seminaristen Richard en Jeroen hadden een programma opgesteld om drie zinvolle dagen te besteden. Allereerst hebben we de Tituswandeling van het Titus Brandsma Memorial gelopen. Hierbij hoorden we dat de heilige Titus zijn getijdengebeden vaak in de trein bad omdat hij veel moest reizen: een mooie invulling van een treinreis! De volgende dag zijn we rondgeleid in Kevelaer waarbij we hoorden over de oorsprong van deze bijzondere plek en de betekenis die het tot op de dag van vandaag heeft. Terug uit Kevelaer zijn we nog op bezoek gegaan bij pastoor en RK-studentenpastor Jos Geelen c.r.l. Hij getuigde van zijn (indrukwekkende) levensloop als religieus en priester, en gaf ons allerlei tips voor het priester-zijn. Tenslotte hebben we het Vrijheidsmuseum bezocht om ons verder te verdiepen in het oorlogsverleden.
Al met al hebben we een uitstekende aftrap van het nieuwe studiejaar gehad. We vertrouwen voor dit jaar onszelf en al onze vrienden toe aan Jezus onze geliefde Heer, en we danken Hem en u voor al het goede wat we nu al hebben ontvangen.
